Zoals Antoinette al eens op de website van ‘Schoolbank’ heeft geschreven:
mijn leven is na een overleving van een verdrinkingsdood (tijdens school op inas 1967/1968) érg veranderd.
ik zoek nog nog steeds die ene persoon, Ine of Ida of Ina, uit Meddo of Winterswijk. Maar ben de achternaam vergeten…. Die mij volgens mijn weten tot nu toe heeft gered, en om haar alsnog te bedanken. Misschien dat iemand hier zich anders nog iets van het voorval toen, of zich de persoon herinnert.
ja, en verder. Het leven heeft me veel geleerd en leef van dag tot dag en wat die dag mag brengen.
Paragnosten noemen mij paragnost. Maar zie mezelf als mens. Net als iedereen…. Maar die wel heeft geleerd de zintuigen te gebruiken. Die ook iedereen wel heeft.! Veel bezig geweest met mensen / hulp geven. Maar doe nu even al een jaar “niets”. En veel bezig met bijkomen, tuinieren, mijn man en twee hondjes.
En met dingen die ik altijd alsnog wilde. Zoals nu, het zoeken naar diegene die me heeft gered toen.
Of ik haar bereik of niet: ik ben in ieder geval dankbaar.
Antoinette
Over de Inas schreef Antoinette al eens het volgende:
“ik herinner me weinig van die tijd. Maar weet dat ik veel met Irma Wopereis omging en lang moest fietsen van Zieuwent naar Groenlo.”
