Hoofdstuk 5

Wat men noemt de heilige drie – één – heid ( drie verschillende, die samen een éénheid vormen. )hoeft in mijn ogen niet persé heilig te zijn, maar ik ben wel overtuigd van een samenwerking van lichaam, geest en ziel. Iets waar we allen zelf veel invloed op kunnen hebben.

Iets heilig verklaren wordt door mensen gedaan; misschien om voorbeelden ( hierin zit ook het woord beeld, beelden van heiligen of goden. ) aan te geven van mensen die naar alleen het goede streefden of verlichting zochten en vonden. Mensen met mededogen en vergeving in het hart, niet alleen voor zichzelf maar voor alle mensen. En ik bedenk me ook altijd dat monniken, priesters en leiders ook kind en jong zijn geweest.

Vaak denk ik dat het verafgoden ( ver van god af ) van beelden van heiligen, een makkelijker manier is om te kunnen concentreren op een gebed of meditatie. Dat tempels, kerken en moskeen stilteplekken kunnen zijn om zich af te zonderen. Persoonlijk had ik vroeger tijdens bidden, en nu tijdens mediteren geen voorbeelden nodig. Het enige waar ik mij op concentreer is stilte te vinden in mezelf, in mijn hart te kijken en de waarheid te zoeken. Daarvoor had ik maar één graadmeter tussen het goede en het kwade, een negatief gevoel of een positief gevoel. Mijn hart heeft dan de keus voor het goede te kiezen.

Zelf ben ik katholiek opgevoed, maar mijn gevoel gaat meer uit naar het boeddhisme.

En dan nog zie ik dit als een sfeer hier op aarde waarin ik me beter thuis voel.

Persoonlijk denk ik dat alle verschillende “heilige” boeken of bijbels vanuit een bepaalde essentie en met een bepaalt doel zijn geschreven.

Waar we ook worden geboren, we ontkomen niet aan een bepaalde vorm van een geloofsovertuiging of religie. Voor mij heel logisch, omdat er niet alleen tegenwoordig maar ook in vervlogen tijden  “meer was tussen hemel en aarde”. Het begrip en de uitleg  in een bepaalde tijd over bijvoorbeeld god, visioenen, stervenservaringen, handoplegging,  verschijningen en dergelijke, verschild ook steeds. Ze zijn er altijd geweest, maar ik kan me voorstellen dat een visioen of toekomstblik in een Germaanse tijd zeker anders overkwam dan in de twaalfde eeuw of  in de tijd van nu.  Of de indianen zichzelf afzonderden en stilte zochten om met de voorouderen contact te maken, of dat mediums een paar honderd jaar geleden begonnen om in seances contact te leggen met gene zijde én stemmen hoorden, of dat we tegenwoordig  tijdens bijvoorbeeld overmatig drank – of drugsgebruik, of lijden aan bijvoorbeeld schizofrenie die ervaringen hebben, wij in het nu horen nog steeds stemmen.